سلام ،ممنون که پاسخگو هستید. ولی دکتر متخصص گفت از شیر من نیست که بچه پشتش زخم میشه نمیدونم والا سردرگم شدم. به نظر شما شیر خشک بدم؟
فاطمه

سلام وقت شما بخیر و نیکی. اینکه پشت بچه زخم و قرمز شده می‌تونه مشکل از شیر من باشه؟ خیلی برام دردناکه، بچه اینقدر دفع مدفوع داره که ادرار های کم دفع داره. وزن هم نمیگیره ممنون میشم راهنمایی کنید آیا مشکل از شیر هست؟
فاطمه

سلام و عرض ادب. آیا زردی بر وزن گیری هم تاثیر گذاره؟ دخترم یک ماهشه و شیر خودم رو میدم. الحمدلله زردی خیلی ناچیزی داشت و برطرف شد. با اینکه شیردهی مرتبه و خوب میخوره ولی طی یک ماه 400گرم وزن اضافه کرده درضمن مشکلی که داره همش کم کم مدفون می‌کنه و باعث شده پشت بچه پوستش حالت قرمزی و زخم بشه ممنون میشم راهنمایی کنید دکتر متخصص هم گفت از تند تند مدفوع کردن هست و پوستش رو زخم می‌کنه
فاطمه

با سلام و عرض ادب و خداقوت خدمت بزرگواران در حال نوشتن کتابی با عنوان راهنمای جامع مزاج شناسی هستم با ذکر منبع و بدون کپی از متن اجازه می خواهم در یکی دو قسمت چند سطری از نوشته های شما کمک بگیرم . ممنون می شوم اگر عنایت داشته باشید. یا علی
رشیدی

سلام و عرض ادب و روز بخیر به مدت شش ماه است که انواع دکتر های مجاری ادرار و زنان را رفته ام ولی هنوز مشکل پابرجاست تشخیص پزشکان التهاب مثانه بوده که وقتی التهاب زیاد و طولانی میشه تبدیل به عفونت ادراری و عفونت کلیه میشه شکم ام ورم داره صورتم گاهی ورم داره و اینکه همیشه زیر دل درد خفیف دارم گاهی پهلو درد دارم وقتی صبح از خواب بیدار میشم فقط یک هفته قاعدگی راحت هستم بعد از تمام شدن و انجام اولین نزدیکی سوزش ادرار تکررر ادرار و درد شروع میشه چکار کنم ؟
مری

سلام وقت بخیر ۳ باری ساعت ۳ و ۴ صبح که بیدار شدم متوجه یک قسمت متورم تو قسمت داخلی باسن به سمت مقعد شدم به اندازه یک لوبیا رشتی بزرگ که بعد از دستکاری شروع به خارش میکرد در هر ۳ مرتبه بعد از خوابیدن و بیدار شدن صبح اون تورم کاملا از بین رفته بود!!
ناشناس

سلام وقت بخیر بنده سالهاست مشکل گوارشی دارم که ibs میخوره( گویا تیپ u که نه یبوست نه اسهال) و درمانهای طبی سنتی مختلفی انجام دادم که در کل خوب بوده در شکمم بیشتر اوقات احساس ناراحتی دارم چند وقت پیش مقداری پودر دارچین رو با اب قاطی کردم و روی شکمم گذاشتم حدود یک ربع خیلی حالت بد شکمم بهتر شد طوری که حتی صبح ها که به سختی برای نماز بیدار میشدم به میزان قابل توجهی بهتر شد و حتی در طول روز هم روحیم‌ خیلی بهتر شده بود و تا مدتها ادامه داشت برای مرتبه دوم اینکارو انجام دادم که پوست شکمم حساس شد و دچار اگزما و خارش شد و نتونستم انجام بدم مجبور شدم کلی خنکی و آخرم پماد کورتون بزنم که خوب بشم به نظر شما چکار کنم که بتونم این کار رو انجام بدم و پوستم دچار اگزما نشه و از فواید اون هم استفاده کنم(اولویت داره) روغن های بابونه یا حتی دارچین و سیاهدانه و غیره استفاده کردم ولی تاثیر این کار رو نداشت آیا شما راه حل بهتری سراغ دارید؟ ممنونم
مهدی

سلام وعرض ادب،آقای دکتر خانم ۳۰ساله ای که روزی ۲فنجان شیرقهوه میخورن ولی ورزش میکنن سالم خوری دارن اهل قند وشکرسفیدنیستن، چراصبح هابعدبیدارشدن ازخواب بدن وقسمت انتهایی پاها مثل مچ وکف پاشون دردمیکنه وحتی کوفتگی بدن ودست ها هم دارن آیادلیل خاصی داره ؟خیلی ممنونم اجرتون باخدا
زهرا

سلام و عرض احترام خدمت شما بزرگوار. دخترم بدو تولد زردی نداشت ولی بعد از سه روزگی متوجه زردی چشم وصورتش شدیم و مراجعه کردیم متخصص کودکان.که خب گفتن با شیردهی منظم رفع میشه. با مصرف عرق کاسنی و شاه تره ،الحمدالله دیگه نه چشم زرد هست و نه صورت، فقط یه مقدار خیلی ناچیز روی دماغش دونه های زرد داره. سوالم از خدمت شما اینکه با گذشت ۲۳روز میشه گرمی جات مصرف کنم. مثلا زیره میتونم مصرف کنم ؟ ممنون میشم راهنمایی بفرمایید. در پناه حق موفق و پیروز باشید
فاطمه

سلام آقای دکتر وقت بخیر من 33 سالمه و کارم برنامه نویسی کامپیوتر هست. چند ماهیه که ضعف جسمانی دارم، به طوری که وقتی صبح ها از خواب پا میشم احساس میکنم یکی با چوب منو از بالا تا پایین زده! احساس فرسودگی و خستگی مفرط دارم، خوابم تنظیم نیست و وقتی از خواب بیدار میشم خستگیم در نرفته، البته چون 2 تا بچه کوچیک هم دارم بخشیش بخاطر اون هست. حدود 2 ماه پیش آنفلونزا یا کرونا گرفتم و سرم تقویتی و آنتی بیوتیک زدم و بعدش حالم خوب شد، ولی قرص ها و داروها رو ادامه ندادم و به تبع اون بچه هام هم مریض شدن و حالت تهوع و اسهال پیدا کردند، همسرم هم همین طور و کلا مدتیه خیلی مریض میشیم و مریضی ولمون نمیکنه. 1-- اینکه چیکار کنیم که سیستم ایمنی بدنمون قوی تر بشه و کمتر مریض بشیم؟؟ 2- داروها و رژیم غذایی مدنظرتون که میدونید برامون مفیده چیا هستن که در این جور مواقع مصرف کنیم؟
ناشناس
زندگی استعماری؛ طبّ استعماری
بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود.
تعداد: 1 میانگین: 5
[تعداد بازدید : 10812]

[نسخه چاپی]

 

 

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 

 

 

 

 

بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود!

 

 

 

 

 

زندگی سرگرمی نیست، پس چرا فکر می‌کنیم لازم است بچه‌ها مداوماً سرگرم باشند؟

 

 

اگر دور و برتان بچه‌ای باشد، با این معضل به خوبی آشنایید: پیش شما می‌آیند و می‌گویند که حوصله‌شان سر رفته و نمی‌دانند چکار کنند. اگر سرتان خلوت باشد شاید مشغول بازی‌کردن با آن‌ها شوید و اگر نتوانید با آن‌ها وقت بگذرانید احتمالاً برایشان انیمیشنی می‌گذارید یا راه دیگری پیدا می‌کنید تا سرگرم شوند. اما چه بسا راه درست‌تری هم باشد: ولشان کنید تا کم کم بیاموزند که زندگی چیزی است که در آن اغلب اوقات حوصلۀ آدم سر می‌رود.

 

 

عکاس: فیل فیسک.
عکاس: فیل فیسک.
 

 

 

پاملا پل، نیویورک تایمز — «حوصله‌ام سر رفته». این جمله کوتاه آنقدر قدرت دارد که پدر و مادرها را از وحشت، آزردگی خاطر و عذاب وجدان لبریز کند. اگر حوصله کسی سر رفته باشد، حتماً فرد دیگری در آموزش، غنابخشی یا سرگرم‌کردن او کوتاهی کرده است. اصلاً چطور ممکن است کسی -خواه کودک یا بالغ- ادعای ملال کند، آن هم در حالی که کارهای زیادی را می‌توان، و باید، فوراً انجام داد؟

 

اما ملال از آن چیزهایی است که باید تجربه‌اش‌ کرد، نه آنکه با عجله کنارش زد. تجربۀ ملال، در این معنا با آن تربیت بی‌رحمانۀ مبتنی بر شرطی‌سازی در دوران ویکتوریا تفاوت دارد که چون تجربه‌ای مخوف بود برای تقویت قوای ذهنی توصیه می‌شد. برخلاف چیزی که بیشتر افراد در فرایند رشد می‌آموزند –اینکه فقط افراد حوصله‌سربر هستند که حوصله‌شان سر می‌رود- ملال سودمند است؛ برای ما خوب است.

 

اگر کودکان خیلی زود با این قضیه کنار نیایند، بعدها دچار شگفت‌زدگیِ نامطبوعی خواهند شد. قبول کنیم که مدرسه می‌تواند جای خسته‌کننده‌ای باشد و واقعیت این است که معلمان وظیفه ندارند به همان ترتیبی که آموزش می‌دهند، کودکان را سرگرم هم بکنند. قرار نیست زندگی جولانگاه بی‌پایان سرگرمی‌ها باشد. در رمان کجا می‌روی برنادت؟۱ نوشتۀ ماریا سمپل در سال ۲۰۱۲، مادری به دخترش می‌گوید: « درست است که حوصله‌ات سر رفته، اما بگذار راز کوچکی دربارۀ زندگی به تو بگویم. هرچه بیشتر به این فکر کنی که چیزی ملال‌آور است، ملال‌آورتر می‌شود. اما به محض آنکه بفهمی فقط خودت هستی که می‌توانی زندگی‌ات را جذاب کنی، اوضاع‌ بهتر خواهد شد».

 

قبلاً مردم پذیرفته بودند که ملال بخش بزرگی از زندگی است. خاطرات پیش از قرن ۲۱ سرشار از یکنواختی است. افراد طبقه مرفه، وقتی از پرسه‌زدن در سالن‌های پذیرایی خسته می‌شدند، به پیاده‌روی‌های طولانی می‌رفتند و دار و درخت‌ها را تماشا می‌کردند؛ سوار ماشین‌هایشان می‌شدند و بازهم دورتر می‌رفتند و درختان بیشتری را تماشا می‌کردند. آن‌هایی که مجبور بودند کار کنند، سخت‌تر کار می‌کردند. کارهای صنعتی و کشاورزی بیش از حد کسالت‌بار بودند، و به نظر نمی‌رسید آدم‌های زیادی انتظار داشته باشند شغل‌شان ارضاکننده باشد. کودکان نیز انتظار چنین آینده‌هایی را داشتند و از همان عنفوان کودکی با آن اخت می‌شدند؛ بنابراین چیزی هم جز کتابخانه، درخت و بعدها تلویزیونِ مضر در بعدازظهرها، در مخیله‌شان نمی‌گنجید.

 

تنها چند دهه قبل، در دوران از دست رفتۀ کم‌توجهی به کودکان، آدم‌های بالغ فکر می‌کردند حدی از ملال ضروری است، و کودکان هم خرسند بودند که بزرگترها کاری به کارشان ندارند. لین مانوئل میراندا در مصاحبه‌ای با مجله جی‌.کیو. تأکید می‌کند که بعد از ظهرهای آزاد برای او منبع لایزال الهام بوده است؛ «چراکه هیچ چیز به اندازۀ کاغذی سفید یا اتاق خوابی خالی خلاقیت را مهمیز نمی‌زند».

وقتی در دهۀ ۷۰ کودکان در راه بازگشت حوصله‌شان سر می‌رفت، والدین چه کار می‌کردند؟ هیچ! اجازه می‌دادند بوی بنزین خفه‌شان کند

امروزه قراردادن کودکان در چنین انفعالی همچون اهمال والدین در انجام وظایف‌شان دیده می‌شود. کلیر کین‌میلر در مقاله‌ای به نام «شقاوت والدین مدرن» که در نشریۀ تایمز منتشر شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، به مطالعه جدیدی ارجاع می‌دهد که براساس آن والدین، صرف نظر از طبقه، درآمد یا نژاد، معتقد بودند «کودکانی که در ساعات بعد از مدرسه حوصله‌شان سر می‌رود، باید در کلاس‌های فوق برنامه ثبت نام شوند، و والدینی که مشغله دارند نیز باید درصورتی که کودکان از آن‌ها درخواست کنند، تمام کارهایشان را متوقف کرده و به آن‌ها توجه کنند.»

تک‌تک لحظات باید بهینه و بیشینه شده و به سمتِ هدفی مشخص پیش روند.

امروزه بچه‌ها، زمانی که والدین دست از سرشان برداشته باشند، با وسایل دیجیتال‌شان به حال خود رها می‌شوند. والدین برای یک مسافرت طولانی با ماشین یا هواپیما چنان برنامه‌ریزی می‌کنند که انگار ژنرال‌های ارتش هستند و دارند نقشۀ یک مانور زمینی پیچیده را می‌ریزند. کدام فیلم را با آی‌پد ببینیم؟ بهتر نیست یک پادکست خانوادگی درست کنیم؟ الان وقت مناسبی است که اجازه دهیم بچه‌ها در صندلی عقب آنقدر فورت‌نایت۲ بازی کنند تا مخ‌شان تاب بردارد؟ وقتی در دهۀ ۷۰ کودکان در راه بازگشت حوصله‌شان سر می‌رفت، والدین چه کار می‌کردند؟ هیچ! اجازه می‌دادند بوی بنزین خفه‌شان کند، خواهر و برادرهایشان را عذاب دهند، و چون کمربند ایمنی واقعاً کارایی نداشت، می‌گذاشتند بچه‌ها با کمربند شکسته بازی کنند.

آن روزها اگر از ملال شکایت می‌کردید، احتمالاً چنین جوابی می‌شنیدید: «برو بیرون»، یا حتی بدتر: «اتاقت را مرتب کن.» سرگرم کننده بود؟ نه! کمک کننده بود؟ بله.

 

 

 

 

 

بدون تردید اگر به جای افزایش سرگرمی، به کودکان بیاموزیم دربرابر ملال شکیبا باشند، آنان را برای آینده‌ای واقعی‌تر آماده خواهیم کرد

 

 


 

به هر حال ملال می‌توان منشأ اتفاقاتی باشد. بعضی از ملال‌آورترین شغل‌هایی که من داشته‌ام، درعین‌حال خلاقانه‌ترین‌ها هم بوده‌اند. بعد از مدرسه در یک شرکت واردات کار می‌کردم و عکس‌های نوعی بلوز زشت پِرویی را روی بروشورهای تبلیغاتی می‌چسباندم. در طول انجام این کار یکنواخت، دست‌هایم پر از چسب می‌شد. نمی‌دانم چرا همه چیز بوی ملاس می‌داد. ذهن من چاره‌ای نداشت جزآنکه جهانی خیالی بسازد. قصه‌ها درست درآن لحظه‌ای شکل می‌گیرند که احساس ملال می‌کنید. هنگام وارسی قفسه‌های سوپرمارکت، روایت‌هایی دربارۀ خریدهای مردم درست می‌کردم. مرد در ساعت ۹ شب بادمجان و یک بسته ۶تایی آبجو می‌خرد: پرفروش‌ترین محصول کدام است و مردم کدام محصولات را بدون برنامۀ قبلی می‌خرند. معلم کلاس پنجمم از اینکه هر هفته موقع خرید بیسکوییت کره‌ای تماشایش می‌کنم چه احساسی دارد؟

 

به محض آنکه با اثرات بی‌حس کنندۀ ملال اخت شوید، خودتان را در مسیر اکتشاف می‌یابید. یکنواختی باعث ظهور تفاوت‌های جزئی میان درخت‌ها؛ و میان آن بلوزها می‌شود. به همین دلیل است که ایده‌های خوب زیر دوش حمام به سراغ آدم می‌آیند؛ یعنی وقتی اسیر فعالیتی پیش پا افتاده هستید؛ چرا که درست همان زمان است که به ذهنتان اجازه می‌دهید پرسه بزند و خود نیز به دنبالش روانه می‌شوید.

 

 

تردیدی نیست که خود ملال درواقع اهمیتی ندارد، بلکه مهم نگرشی است که بدان داریم. هنگامی که فرد به نقطۀ فروپاشی می‌رسد، ملال به او می‌آموزد چگونه واکنشی سازنده نشان دهد؛ چگونه وضعیت را تغییر دهد. اما مادامی که به عادتِ خوار شمردن ملال چسبیده باشیم، چنین چیزی را یاد نخواهیم گرفت.

 

 

این بدان معنی نیست که مانند نِویل ("ن مثل نویل که از ملال مُرد") در داستان بچه‌های گشلی‌کرامب۳، پیوسته از یکنواختی طاقت‌فرسای رنج بریم، بلکه بدان معناست که بیاموزیم چگونه بر آن فائق شویم. چنین چیزی ممکن است به چند شکل نمود یابد: شاید به خلوت خودتان بخزید و از زمان برای اندیشیدن بهره برید، ممکن است کتابی بخوانید، یا به شغلی بهتر فکر کنید. ملال به پروازِ خیال منتهی می‌گردد، و در نهایت خویشتنداری و تدبیر را به ارمغان خواهد آورد.

توانایی مدیریت کردن ملال، به طرز شگفت‌انگیزی با توانایی تمرکز و خودگردانی همبسته است. نتایج پژوهشی نشان داده است که افراد مبتلا به اختلالات توجه بیشتر مستعد ملال هستند. جای تعجب نیست که در این جهان مافوقِ مهیج، آنچه در ابتدا فریبنده به نظر می‌رسید، دیگر چنان نباشد، و آنچه زمانی سرگرم کننده بود، اکنون کسالت بار به نظر آید.

به‌ویژه مهم است که کودکان در سن کم احساس ملال کنند، و اجازه دهیم با این احساسشان تنها بمانند. به جای آنکه این موضوع را همچون «مشکلی» ببینیم که باید به کمک بزرگ‌ترها مرتفع گردد، بهتر است اجازه دهیم خود کودکان با آن دست و پنجه نرم کنند.

ما دیگر کودکانمان را اینگونه تربیت نمی‌کنیم. مدرسه‌ها در برابر فشار آنچه بدان انتظار کودکان می‌گویند؛ یعنی سرگرمی، تسلیم شده‌اند، و دیگر کمتر نشانی از اصرار بر حفظ کردن چیزهای دیرفهم، خسته‌کننده و سطحی (درست مانند حجم زیاد اطلاعات) به چشم می‌خورد. آموزگاران وقت بیشتری را صرف ابداع روش‌هایی برای «مشارکت دادن» دانش‌آموزان به یاری رسانه‌های بصری و «یادگیری تعاملی» (بخوانید صفحه نمایش و بازی) می‌کنند. روش‌هایی که مناسب تمرکز تغییر یافته آن‌ها۴ به دست بازی‌ها است. بچه‌ها دیگر به سخنرانی‌های طولانی، که متعاقبش بحث هم باشد، گوش فرا نمی‌دهند؛ پس بر ماست که آموزشی آسان فهم‌تر برایشان فراهم کنیم.

بدون تردید اگر به جای افزایش سرگرمی، به کودکان بیاموزیم دربرابر ملال شکیبا باشند، آنان را برای آینده‌ای واقعی‌تر آماده خواهیم کرد؛ یعنی آینده‌ای که در آن جایی برای انتظارات نادرست از کار و زندگی وجود ندارد. روزی فرزندان ما، حتی در شغلی که به هرحال دوستش دارند، ممکن است مجبور شوند کل یک روز را به پاسخ دادن به ایمیل‌های جواب داده نشده بگذرانند، ممکن است مجبور شوند گزارش‌های مفصل مالی را بررسی کنند، و یا دستیار یک ربات در یک انبار بزرگ اینترنتی شوند.

شاید به نظرتان ملال‌آور بیاید. کار همین است، زندگی همین است. شاید دوباره باید با ملال اخت شویم و به نفع خودمان به‌کارش بگیریم. شاید در جهانی که پیوسته خواسته‌های افراد در حال افزایش است، با کمی هیجان کمتر نیز بتوانیم زندگی کنیم.

• نسخۀ صوتی این نوشتار را اینجا بشنوید.

 

 


پی‌نوشت‌ها:

 


• این مطلب را پاملا پل نوشته است و در تاریخ ۲ فوریه ۲۰۱۹ با عنوان «Let Children Get Bored Again» در وب‌سایت نیویورک‌تایمز منتشر شده است. وب‌سایت ترجمان آن را در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۹۷ با عنوان «بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود» و ترجمۀ آرش رضاپور منتشر کرده است.

 

•• پاملا پل (Pamela Paul) سردبیر بخش مرور کتاب در نیویورک تایمز است. پل پنج کتاب نوشته است که از جملۀ آن‌ها می‌توان به همراه با کتاب (By the Book) یکی از آن‌هاست. او دربارۀ دنیای کتاب‌ها و روابط بین بچه‌ها و والدین می‌نویسد.

 

[۱] Where’d You Go, Bernadette

[۲] Fortnite
[۳] The Gashlycrumb Tinies: کتاب آموزش الفبای عجیب و غریبی است که ادوارد گوری در سال ۱۹۶۳ منتشر کرد. داستان ۲۶ کودک است که هرکدام به دلیلی از دنیا می‌روند [نویسنده].
[۴] Candy Crushed attention spans

منبع :

ترجمان علوم انسانی



نظرات
نظر خود را ثبت کنید

کاربر گرامی؛ سلامٌ علیکم

 

لطفا پیش از ثبت نظر خود توجه داشته باشید:


تجویز دارو و پیچیدن نسخه برای بیماری و مشکلات شخصی و موردی، نیاز به شرح حال کامل و معاینه بالینی دارد که طبیعتاً از طریق ارتباط مجازی، قابل حصول نیست.

 

 

لذا خواهشمندیم از تقاضای نسخه و دارو برای بیماری های موردی، اجـتناب فرمایید.

 

سایر نکات:


❶از اعلام نشانی و تلفن درمانگاه معذوریم. درصورت تمایل از طریق پایگاه «طبیب شهر»، پزشک مورد نظر خود را جستجو کنید.

ابتدا مقالات مربوطه را مطالعه کنید و پس از اطمینان از نبود اطّلاعات مورد نظرتان، نسبت به طرح سؤال اقدام کنید. از پاسخگویی به سؤالاتی که در متن مقاله پاسخ داده شده اند معذوریم.

❸از طرح سؤال هایی که نیاز به پاسخ های خصوصی و ارسال به پست الکترونیک دارد خودداری فرمایید.

❹پاسخگویی به سؤالاتِ کلّی و نیازمند پاسخ های مفصّل در توان پایگاه نیست.

❺نشانی پست الکترونیک شما در نزد پایگاه طبّ شیعه محفوظ است.

❻هرنظر را تنها یک بار ارسال کنید و از تکرار ارسال نظرات خودداری کنید.

❼حتّی المقدور از ارسال نظرات به صورت «فینگیلیش» خودداری کنید.

❽پاسخ هاي ارائه شده، كلّي و عمومي هستند و پاسخ دقيق و تخصّصي، تنها با ويزيت بيمار امكانپذير است

 

 

با سپاس و امتنان        

دکتر وحید علیان نژادی

نام :
ایمیل :
* نظر شما

سایر مقالات این موضوع

برای خواهرم[3995بازدید]
چرا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پدر و مادر خوبی باشد؟[5079بازدید]
اسمی روی بچه‌ام گذاشته‌ام که تا حالا به گوش کسی نخورده است.[5423بازدید]
اگر همیشه در دسترس نباشیم، اتفاق خاصی می‌افتد؟[6099بازدید]
با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.[4524بازدید]
"یادداشت ویژه"؛ بیایید کمی غیر بهداشتی زندگی کنیم![6667بازدید]
از پشت فیلتر زیباتر است؛ اینستاگرام چگونه زندگی‌مان را دگرگون کرد؟[6720بازدید]
پدر پیرم می‌خواست کنار نوه‌هایش بمیرد.[6492بازدید]
چگونه شركت‌هاي بزرگ داروسازي، شما را براي خريد داروهايي كه احتمالاً نياز نداريد، آماده مي‌كنند؟[6840بازدید]
ازدواج تك‌جنسيتي در استراليا؛ چرا اكنون؟[6790بازدید]
جامعه ستیزی به بهانه کرونا [6689بازدید]
وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟[7411بازدید]
«بنزین»، «گازوئیل» و «خوراک دام» به ‌خورد مردم ندهید.[8681بازدید]
چه شد که ما آدم ها از لحاظ روانی اینقدر ضعیف و تنبل شدیم؟[9776بازدید]
وقتی با فرزندت هستی، آن گوشی لعنتی‌ را بگذار کنار.[8835بازدید]
چرا بلافاصله بعد از جشن تولد نباید فیلم‌هایش را ببینیم؟ [10035بازدید]
چگونه انقلاب جنسي، جامعه امريكا را براي هميشه دگرگون كرد؟[10401بازدید]
هر چه فقیرتر باشی، بیشتر به صفحهٔ گوشی‌ات نگاه می‌کنی.[10587بازدید]
بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود.[10813بازدید]
مخترع «واقعیت مجازی» می‌گوید همین حالا شبکه‌های اجتماعی‌تان را حذف کنید! (مقاله انتخابی)[11925بازدید]

نمایش تمامی عناوین این موضوع

آخرین مقالات

با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.
زگیل تناسلی
پیشگیری از سقط جنین از نگاه طب سنتی ایران
والدین خوب بودن باعث نابودی فیزیولوژیکی شما می‌شود (مقاله انتخابی)
بیوتروریسم؛ یک جنگ نابرابر (مقاله انتخابی)
آرامش دیداری (2)
اسمی روی بچه‌ام گذاشته‌ام که تا حالا به گوش کسی نخورده است.
سالنامه حجامت 1401 شمسی (هدیه پایگاه طبّ شیعه)
چرا آدم‌های خوب در شبکه های اجتماعی تحمل ناپذیر می‌شوند؟ (مقاله انتخابی)
چرا برخی از زنان ایرانی پلنگ شده‌‎اند؟ (مقاله انتخابی)
آیا بیماری می‌تواند مثبت و سازنده باشد؟
پدر پیرم می‌خواست کنار نوه‌هایش بمیرد.
چرا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پدر و مادر خوبی باشد؟
پشت پرده اپل (مقاله انتخابی)
لطفاً کمی غیربهداشتی باشید!! (مقاله انتخابی)
کودکان ثروتمندان از طعم غذاهای سالم‌ بیشتر لذت می‌برند (مقاله انتخابی)
برنامه استاندارد غذایی 14 روزه
داروی گیاهی کرونای مدبر غدیر
بزرگترین اکتشاف برای من این بود که فهمیدم ...
بوی سیب و ...
چگونه شركت‌هاي بزرگ داروسازي، شما را براي خريد داروهايي كه احتمالاً نياز نداريد، آماده مي‌كنند؟
فرزند آوری در میزان عقلانیت اجتماعی و اخلاق
وقتی با فرزندت هستی، آن گوشی لعنتی‌ را بگذار کنار.
بهداشت زناشویی و ضرورت­ های آن در اسلام
سالنامه حجامت 1404 شمسی (هدیه پایگاه طبّ شیعه)
زندگیِ آزمون‌زده (مقاله انتخابی)