سلام آقای دکتر ببخشید از نظر طب سنتی بهتره غذای کمکی کی شروع بشه ؟ بعضی دکترها معتقدن پایان ۴ماهگی بعضی پایان ۵ماهگی و بهداشت هم پایان ۶ماهکی خیلی ممنون
مریم

آیا از دمنوش هل و دارچین در رژیم میشود استفاده کرد؟ از کدوم تنبل و به پخته چطور؟ ممنون از پاسخگوییتون
احمدی

سلام روز بخیر .من ۵روزه این رژیم رو گرفتم.سودا و بلغم غالب دارم و معده سرد.مشکلم اینه که در طول روز دهنم ترش میشه انگار اسید معده ام برمیگرده.البته سوزش سر دل ندارم.ایا طبیعیه؟
احمدی

سلام آیا در خورشت ها باید لپه ریخت؟
رویا

سلام ممنون از مطلب مفیدتون میشه در دوره رژیم از رب انار طبیعی و خانگی استفاده کرد؟
احمدی

سلام منم بعد از دوسال ناباروری و آی یو آی و مصرف کلی قرص و آمپول با یک دوره پیاز درمانی باردارشدم خدا خیرتون بده
مهتاب

سلام آقای دکتر با همسرم دو هفته هست که سرما خوردگی داریم هر چقدر دوسین و زنجبیل و دارچین و دمنوش ....استفاده می کنیم متاسفانه خلط زرد رنگ از ما پاک نمیشه هر سه چهار ساعت یکبار باز دوباره جمع میشه شما رو بخدا یه راحل به ما بگید،کاری از دستمون بر نمیاد جز دعا برای وجود بزرگوار و پر خیرتان که ان شاءالله در هر دو دنیا عاقبت بخیر بشوید .
زهرا

سلام و رحمت. بچه از چند ماهگی دیگه شبها نباید بیدار بشه برای شیرخوردن؟ توی نت نوشتن از 6 ماهگی بعضیا دیگه تغذیه شبانه ندارن. کودک من 8 ماه تموم داره ولی شب چندین بار بیدار میشه برای شیر. ممنونم از سایت خوبتون
زینب

سلام وقت بخیر،۴۷ ساله هستم، دچار یائسگی زودرس شدم یعنی از ۱۳۹۹ کلا چندماه یکبار پریود میشم و اینکه از آخر خرداد علائم یائسگی بیشتر شده و پریود هم نشدم و اینکه پرولاکتینم هم بالاست امروز وعده دوم پیاز درمانی من هست،بنظرتون تاثیر داره؟
معصومه

سلام ببخشید دختران هم می توانند از روش اب پیاز برای سه دوره استفاده کنند یا فقط برای زنان هست؟ با تشکر
سمیه
زندگی استعماری؛ طبّ استعماری
لطفاً کمی غیربهداشتی باشید!! (مقاله انتخابی)
تعداد: 1 میانگین: 5
[تعداد بازدید : 7524]

[نسخه چاپی]

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 


محیط تمیزتر، ایمنی بدتر

 لطفاً کمی غیربهداشتی باشید

بهداشت ما را در برابر بیماری‌های کشنده محافظت کرده است، اما خود نیز می‌تواند موجب بیماری شود

 
نوشته: مت ریکتل


ترجمۀ: محمد معماریان

مرجع: NYtimes

زندگی روزمرۀ ما دارد در صابون‌ غرق می‌شود. آداب و رسوم بهداشتی از ما می‌خواهند مدام خودمان را بشوییم و از هر چیزی که شاید آلوده باشد بگریزیم. مت ریکتل، گزارشگر برندۀ جایزۀ پولیتزر، در کتاب جدید خود، می‌پرسد آیا این حد از تمیزی بیش از آنکه نتیجۀ علم باشد، حاصل تبلیغات کمپانی‌های شوینده نیست؟ این سؤال وقتی جدی‌تر می‌شود که بدانیم در دهه‌های اخیر آلرژی‌ها و بیماری‌های خودایمنی که احتمالاً به تمیزیِ افراطی ربط دارند، سر به فلک کشیده‌اند.
 

 

آیا خوب است که انگشت توی دماغ‌تان کنید؟

 

نخندید. این سؤال از منظر علمی قابل‌توجه است.


آیا برای بچه‌هایتان بهتر است که انگشت توی دماغ‌شان کنند؟ آیا بهتر است خاک بخورند؟ شاید. بدن‌تان باید بداند کدام چالش‌های ایمنی در محیط پیرامونش پرسه می‌زنند.

 

آیا بهتر است از صابون‌های ضدباکتری یا ضدعفونی‌کننده‌های دست استفاده کنید؟ خیر. آیا زیاد از حد آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنیم؟ بله.

 

دکتر مگ لمن، متخصص امراض پوست در شهر دِنور که بیماران مبتلا به آلرژی و اختلالات سیستم ایمنی را معالجه می‌کند، می‌گوید: «به بیمارانم می‌گویم وقتی غذایی کف اتاق ریخت، لطفاً بردارید و بخوریدش».

 

«صابون‌های ضدباکتری را دور بریزید. خودتان را ایمن کنید! اگر واکسن جدیدی آمد، بدوید و بزنید. هر واکسنی که بوده به بچه‌هایم زده‌ام. و اشکالی هم ندارد اگر خاک بخورند».

 

نسخۀ دکتر لمن برای بهبود سیستم ایمنی به همین‌ها خاتمه پیدا نمی‌کند. او می‌گوید: «نه‌تنها باید انگشت توی دماغ‌تان کنید، بلکه بهتر است آن را بخورید».

 

او با کمی شوخ‌طبعی به این حقیقت اشاره می‌کند که سیستم ایمنی ‌ما اگر تعامل منظمی با دنیای طبیعی نداشته باشد، مختل می‌شود.

 

دکتر لمن می‌گوید: «سیستم ایمنی ما باید مشغول باشد. طی میلیون‌ها سال چنان تکامل پیدا کرده‌ایم که سیستم ایمنی‌مان مُدام تحت حمله باشد. ولی اکنون کاری ندارد که بکند».

 

فقط هم لمن نیست. پزشکان و ایمنی‌شناسان برجسته دیگر هم مشغول تجدیدنظر در شیوۀ تعامل‌مان با محیط هستند، شیوه‌هایی که مبتنی بر گندزدایی (و گاه وسواسی و افراطی) هستند.

 

چرا؟ اجازه دهید به لندن قرن نوزدهم برگردیم.

 

شمارۀ بیست‌ونهم ژورنال هومیوپاتی بریتانیا که در سال ۱۸۷۲ منتشر شد، حاوی نکته‌ای بود که انگار خبر از آینده می‌داد: «می‌گویند تب یونجه نوعی بیماری اشرافی است، و تردیدی نیست که این بیماری اگر کاملاً منحصر به طبقات بالای جامعه نباشد، به ندرت گریبان‌گیر کسی جز تحصیل‌کردگان می‌شود».


تب یونجه تعبیری عمومی برای آلرژی‌های فصلی به گرده‌ها و سایر محرّک‌هایی است که از طریق هوا منتقل می‌شوند. دانشمندان بریتانیایی که می‌گفتند تب یونجه یک بیماری اشرافی است، بیراه نرفته بودند.

 

بیش از یک قرن بعد، در نوامبر ۱۹۸۹، یک مقالۀ بسیار اثرگذار دیگر دربارۀ تب یونجه منتشر شد. این مقالۀ کوتاه با حجمی کمتر از دو صفحه، این عنوان را یدک می‌کشید: «تب یونجه، بهداشت و اندازۀ خانوار».

 

مؤلف به شیوع تب یونجه میان ۱۷۴۱۴ کودک متولد مارس ۱۹۵۸ پرداخته بود. در بین ۱۶ متغیری که این دانشمند بررسی کرده بود، به گفتۀ خودش «چشم‌گیرترین» رابطه بین احتمال ابتلای کودک به آلرژی تب یونجه با تعداد خواهران و برادرانش بود.

 

این رابطه معکوس بود، یعنی هرچه تعداد خواهران و برادران کودک بیشتر می‌شد، احتمال ابتدای او به آلرژی کاهش می‌یافت. به‌علاوه، کودکانی که برادر یا خواهر بزرگ‌تر داشتند، کمتر از همه احتمال داشت آلرژی بگیرند.

 

این مقاله فرضیه‌ای را مطرح کرده بود: «آنچه جلوی بیماری‌های آلرژیک را می‌گیرد سرایت در اوایل کودکی است، که از طریق تماس غیربهداشتی با خواهر یا برادران بزرگ‌تر منتقل می‌شود، یا از مادری گرفته می‌شود که به‌واسطۀ تماس با فرزندان بزرگترش به او سرایت کرده است».

 

این مقاله در ادامه می‌گفت: «کاهش اندازۀ خانواده، بهبود امکانات خانوار و استانداردهای بالاتر فهرست دشمنان سیستم ایمنی کوتاه‌تر شده و بسیاری از آن‌ها تا ابد از میان رفته‌اند. ولی اکنون بدن‌هایمان نشان می‌دهند که نمی‌توانند با این تغییر کنار بیایند


بهداشت شخصی طی یک قرن گذشته، فرصت سرایت میان اعضای خانواده‌های جوان را کمتر کرده است... این شاید به افزایش بروز بالینی بیماری‌های آلرژیک منجر شده باشد که میان افراد ثروتمندتر ظهور می‌کند، چنانکه گویا تب یونجه نیز همین وضع را داشته است».
 

بدین‌ترتیب یک فرضیه در زمینۀ علم بهداشت متولد شد. از آن زمان به بعد، ایده‌های زیربنای این فرضیه تکامل و گسترش یافته‌اند، ولی به‌هرحال می‌تواند روشن‌گر آن چالشی باشد که در رابطۀ ما آدمیان با دنیای مُدرن رُخ می‌دهد.
 

اجداد ما طی میلیون‌ها سال چنان تکامل یافتند که در محیط‌شان دوام بیاورند. در بخش عمدۀ تاریخ بشر، چالش‌های پی‌درپی مشخصۀ محیط زندگی او بوده‌اند: چیزهایی از قبیل کمبود غذا، یا غذای حامل بیماری، شرایط غیربهداشتی و آب ناسالم، آب‌وهوای ناملایم، و غیره. محیطی خطرناک که جان به در بُردن از آن ساده نبود.
 

در بطن سازمان دفاعی بدنِ ما، سیستم ایمنی قرار دارد که متوازن‌ترین نظام دفاعی ماست. این سیستم محصول قرن‌ها تکامل است، درست مثل سنگی که شکل آن حاصل عبور آب از روی آن و افت‌و‌خیزهایش در مسیر رودخانه بوده‌اند.
 

در اواخر این فرآیند، ما آدم‌ها یاد گرفتیم گام‌هایی برای تقویت دفاعمان برداریم چنانکه یک عالَم رسم و عادت پرورش دادیم تا حامی بقایمان باشد. بدین‌ترتیب، می‌توانید مغز (اندامی که کمک می‌کند تا رسم‌ها و عادت‌ها را پرورش دهیم) را هم یک وجه دیگر از سیستم ایمنی‌مان تصور کنید.
 

ما مغزهایمان را دسته‌جمعی به کار می‌گرفتیم تا رفتارهای مؤثر را پیدا کنیم. شروع به شستن دست‌هایمان کردیم و مراقب بودیم سراغ غذاهایی نرویم که بنا به تجربه خطرناک یا مرگ‌بار بودند. در برخی فرهنگ‌ها، مردم از گوشت خوک اجتناب می‌کردند که اکنون می‌دانیم بسیار مستعدّ کِرم تریشین است. در دسته‌ای دیگر از فرهنگ‌ها، مردم گوشت را به کل ممنوع کردند که بعداً دریافتیم می‌تواند حاوی مقادیر مسموم‌کننده‌ای از اشریشیا کُلای و باکتری‌های دیگر باشد.
 

آداب شستشو در سِفر خروج از عهد عتیق آمده است که یکی از اولین کتاب‌های متن مقدس است: «پس باید دست‌ها و پاهایشان را بشویند تا نمیرند».

ایده‌هایمان تکامل یافتند، ولی سیستم ایمنی‌مان به طور کلی خیر. البته نه به این معنا که سیستم ایمنی هیچ تغییری نکرد. این سیستم به محیط‌مان واکنش نشان می‌دهد. وقتی با تهدیدهای مختلف مواجه می‌شویم، سیستم دفاع‌مان درس می‌آموزد و آنگاه بسیار بهتر می‌تواند در آینده با تهدید دست و پنجه نرم کند. ما بدین‌ترتیب با محیط‌مان وفق پیدا می‌کنیم.

 

ما ده‌ها هزار سال دوام آورده‌ایم. بالاخره به جایی رسیدیم که دست‌هایمان را بشوییم، کف خانه‌مان را جارو کنیم، غذایمان را بپزیم، و برخی غذاها را کلاً کنار بگذاریم. بهداشت حیواناتی را که پرورش می‌دهیم و برای غذا می‌کُشیم، بهبود دادیم.



به‌ویژه در نقاط ثروتمندتر دنیا، آب‌مان را تصفیه کردیم و سیستم لوله‌کشی و کارخانه‌های تصفیۀ فاضلاب ساختیم. باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها را جدا کردیم و کُشتیم.



فهرست دشمنان سیستم ایمنی کوتاه‌تر شده و بسیاری از آن‌ها تا ابد از میان رفته‌اند. ولی اکنون بدن‌هایمان نشان می‌دهند که نمی‌توانند با این تغییر کنار بیایند. ما یک ناسازگاری میان سیستم ایمنی (یکی از قدیمی‌ترین و چکش‌کاری‌شده‌ترین توازن‌سازهای جهان) و محیط‌مان آفریده‌ایم.



به لطف همۀ آن آموخته‌های قدرتمندی که نژاد انسان داشته است، تعامل منظم‌مان را نه‌تنها با انگل‌ها، بلکه با باکتری‌ها و انگل‌های خوش‌خیمی هم به حداقل رسانده‌ایم. موجوداتی که در آموزش و چکش‌کاری سیستم ایمنی یاورمان بوده‌اند، یعنی آن را «تربیت» کرده‌اند. حالا در ایام خردسالی، سیستم دفاعی ما با عوامل موذی کمتری مواجه می‌شود چون نه‌تنها خانه‌هایمان تمیزترند، بلکه خانواده‌ها هم کوچک‌ترند (یعنی تعداد بچه‌های بزرگ‌تری که میکروب به خانه بیاورند کمتر است)، غذاها و آبمان پاک‌تر است، و شیرمان استریلیزه است. برخی پژوهشگران فقدان تعامل با آن‌همه میکروب‌هایی که در طبیعت بدان‌ها برخورد می‌کردیم را «مکانیسم بدن ما می‌کوشد توازن برقرار کند، ولی در همان حال تبلیغات‌چی‌ها با تمام قوا برای بهداشت بیشتر فشار می‌آورند، چیزی که گاهی به ضررمان است دوستان قدیمی» نامیده‌اند.


سیستم ایمنی وقتی که درست تربیت نشود، چه می‌کند؟


واکنش‌های زیاد از حد نشان می‌دهد. چیزهایی مثل هیره۱ یا گرده آزارش می‌دهد. به آن عارضه‌ای مبتلا می‌شود که آلرژی می‌نامیم، یعنی حملات مزمن سیستم ایمنی (التهاب) به گونه‌ای مضرّ، آزارنده و حتی خطرناک.


به گزارش مرکز کنترل و پیش‌گیری بیماری، درصد کودکان آمریکایی‌ای که آلرژی غذایی دارند، در بازۀ ۹۹-۱۹۹۷ تا ۲۰۱۱-۲۰۰۹ پنجاه درصد افزایش یافته است. در همین بازه، آلرژی‌های پوستی ۶۹ درصد جهش یافته‌اند که موجب شده است ۱۲.۵ درصد از کودکان آمریکایی به اگزما و مشکلات دیگر مبتلا شوند.


آلرژی‌های غذایی و دستگاه تنفسی هم‌پای سطح درآمد افزایش یافته‌اند. پول بیشتر، که نوعاً با تحصیلات بیشتر همبسته است، به معنای خطر بیشتر آلرژی است. این یافته شاید بازتاب تفاوت‌های میان کسانی باشد که این آلرژی‌ها را گزارش می‌دهند، ولی از تفاوت محیط‌ها هم نشأت می‌گیرد.


این روندها در سراسر دنیا مشاهده می‌شوند. به گفتۀ مقاله‌ای که پژوهش‌های ژورنال آلرژی و ایمنی‌شناسی بالینی را نقل کرده است، آلرژی‌های پوستی «ظرف سه دهۀ گذشته در کشورهای صنعتی دو یا سه برابر شده‌اند چنانکه ۱۵ تا ۳۰ درصد از کودکان و ۲ تا ۱۰ درصد از بزرگسالان را متأثر کرده‌اند».


بنا به گزارشی از سازمان جهانی آلرژی، در سال ۲۰۱۱، یک‌چهارم کودکان در اروپا حداقل یک نوع آلرژی داشته‌اند و این رقم رو به افزایش بوده است. این مقاله ضمن تقویت آن فرضیۀ بهداشت، اشاره می‌کرد که مطالعات نشان داده‌اند کودکانی که خارج از ایالات متحده به‌دنیا می‌آیند در مقایسه با مهاجرانی که کودکان‌شان در ایالات متحده به دنیا می‌آیند، کمتر به برخی انواع آلرژی و عارضه‌های خودایمنی مبتلا می‌شوند.


روندهای مشابهی در بیماری التهاب روده، لوپوس، روماتیسم و به‌ویژه سلیاک وجود دارند. بیماری آخر از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به گلوتن (پروتئین گندم، چاودار و جو) ناشی می‌شود. این حمله نیز به نوبۀ خود به دیواره‌های رودۀ کوچک آسیب می‌زند.


این عارضه شاید شبیه آلرژی غذایی به نظر بیاید، ولی با آن متفاوت است که یک علتش علامت‌های آن است. در اختلالات خودایمنی از این قبیل، سیستم ایمنی به نوعی از پروتئین و مناطق مرتبط با آن حمله می‌کند.


آلرژی‌ها می‌توانند به واکنش‌های عمومی‌تری منجر شوند. مثلاً آلرژی به بادام‌زمینی می‌تواند به التهاب نای منجر شود که به اسم آنافیلاکسیس می‌شناسیم و می‌تواند باعث خفگی گردد.

ولی در هر دو دستۀ عارضه‌های آلرژی و اختلالات خودایمنی، واکنش سیستم ایمنی شدیدتر از آنی است که باید باشد یا برای میزبان (بله، در مورد خود شما حرف می‌زنم!) مفید و مناسب است.

معنای همۀ این حرف‌ها آن نیست که این افزایش‌ها به دلیل بهداشت بهتر، کاهش ابتلای کودکان به بیماری، و پیوند با ثروت و تحصیلات است. محیط‌مان تغییرات بسیاری کرده است، از جمله آنکه آلاینده‌های جدیدی به میدان آمده‌اند. عوامل مطلقاً ژنتیکی هم در کارند.


اما فرضیۀ بهداشت (و در بحث آلرژی، رابطۀ معکوس بین فرآیندهای صنعتی‌شده و سلامت) خوب جواب پس داده است.


بدن ما می‌کوشد توازن برقرار کند، ولی در همان حال تبلیغات‌چی‌ها با تمام قوا برای بهداشت بیشتر فشار می‌آورند، چیزی که گاهی به ضررمان است.


جیرۀ مستمرّی از تبلیغاتِ مربوط به بهداشت به خوردمان داده می‌شود که بنا به مطالعۀ تازه‌ای که در سال ۲۰۰۱ توسط انجمن متخصصان کنترل عفونت و واگیرشناسی منتشر شد، از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. دانشمندان دانشگاه کلمبیا که این تحقیق را انجام دادند، می‌خواستند بفهمند چطور این‌چنین شیفتۀ محصولات صابونی شده‌ایم.


برخی از یافته‌های برجستۀ آن‌ها:


• کاتالوگ شرکت سیرز در اوایل قرن بیستم به‌شدت «آمونیاک، بوراکس و صابون لباس‌شویی و توالت» را تبلیغ می‌کرد.


• «از اوایل تا نیمۀ قرن بیستم، صابون‌سازی در ایالات متحده ۴۴ درصد افزایش یافت» که مصادف با «ارتقای چشم‌گیر در تأمین آب، جمع‌آوری زباله و سیستم‌های فاضلاب» بود.


وقتی تلاش کنیم همۀ ریسک‌ها را از محیط‌مان حذف کنیم، ایمن‌تر نمی‌شویم. 

در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ که روشن شد آنتی‌بیوتیک‌ها و واکسن‌ها می‌توانند موجبِ کاهش عوامل بیماری‌زا شوند، بازاریابی کم‌رمق شد و تأکید بر «مسئولیت‌پذیری فردی» کاهش یافت.

• ولی آنگاه، از اواخر دهۀ ۱۹۸۰، بازار این محصولات بهداشتی (برای مصارف خانگی و شخصی) ۸۱ درصد جهش کرد. مؤلفان به «دلواپسی دوبارۀ مردم به حفاظت علیه بیماری‌های واگیردار» اشاره می‌کنند، و می‌شود تصور کرد که ایدز هم در این توجه نقش داشته است. اگر اهل بازاریابی هستید نباید از هیچ بحرانی ساده بگذرید؛ و آن پیغام‌ها هم بالاخره تأثیری داشته‌اند.


• این مطالعه به یک نظرسنجی گالوپ در سال ۱۹۹۸ اشاره می‌کند که دریافت ۶۶ درصد از بزرگسالان نگران ویروس و باکتری بوده‌اند، و ۴۰ درصد «معتقد بودند شیوع این میکروارگانیسم‌ها در حال افزایش است.» همچنین گالوپ گزارش داد که ۳۳ درصد از بزرگسالان «نیاز به تمیزکننده‌های ضدباکتری برای حفاظت از محیط خانه را ابراز کردند» و ۲۶ درصد معتقد بودند برای حفاظت از بدن و پوست به آنها نیاز است.


آن‌ها اشتباه می‌کردند. و حتی پزشکان هم اشتباه می‌کردند.


پزشکان آنتی‌بیوتیک‌ها را بسیار زیاد از حد تجویز کرده‌اند. این آنتی‌بیوتیک‌ها شاید لطف بزرگی در حق آن سیستم ایمنی‌ای باشند که بدون این داروها با یک بیماری مرگ‌بار روبرو می‌شد. اما این داروها اگر بدون دلیل موجه استفاده شوند، می‌توانند میکروب‌های سالم در دل و رودۀ ما را هم از بین ببرند و موجب شوند باکتری‌ها مقاوم شوند که در نتیجه کُشنده‌تر هم می‌شوند.


دانشمندی که در سازمان بهداشت جهانی مسئول اقدامات برای تدوین یک سیاست جهانی برای محدودسازی استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها بود به من گفت که از منظر فلسفی، درسی می‌شود آموخت که با یک‌قرن تلاش‌های بازاریابی در این حوزه تعارض دارد: وقتی تلاش کنیم همۀ ریسک‌ها را از محیط‌مان حذف کنیم، ایمن‌تر نمی‌شویم.


این دانشمند، دکتر کیجی فوکودا، گفت: «باید ایدۀ نابودسازی این چیزها در محیط پیرامونی‌مان را کنار بگذاریم. این ایده، صرفاً برآمده از یک ترس است و بس.»


آیا بخش عمدۀ تلاش‌های بهداشتی‌مان به‌واقع کاربردی، ارزشمند و محافظ جان انسان‌ها بوده‌اند؟ بله.


آیا زیاد از حد واکنش نشان داده‌ایم؟ گاهی اوقات بله. آیا باید انگشت توی دماغ‌تان کنید؟ یا به تعبیر دیگر: آیا آن میلِ به انگشت توی دماغ کردن، می‌تواند بخشی از یک استراتژی بدوی باشد که دامنۀ میکروب‌های موجود در محیط‌تان را به سیستم ایمنی‌تان اطلاع بدهد، این نیروی محتاط را به کار وادارد، و متوازن‌ترین سامانۀ دفاعی‌تان را تربیت کند؟


بله. احتمالش هست.


خلاصه آنکه، از منظر فرهنگی، احتمالاً هنوز نباید حداقل در انظار عموم انگشت توی دماغ‌تان کنید. ولی طرح این سؤال از منظر علمی، به شکل تعجب‌برانگیزی بجاست.

 


اطلاعات کتاب‌شناختی:

Richtel, Matt . An Elegant Defense: The Extraordinary New Science of the Immune System. William Morrow, 2019


 

پی‌نوشت‌ها:

 
• این مطلب را مت ریکتل نوشته است و در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۱۹ با عنوان «Your Environment Is Cleaner. Your Immune System Has Never Been So Unprepared» در وب‌سایت نیویورک‌تایمزمنتشر شده است. وب‌سایت ترجمان آن را در تاریخ ۱۹ فروردین ۱۳۹۸ با عنوان «لطفاً کمی غیربهداشتی باشید» و ترجمۀ محمد معماریان کرده است.


•• مت ریکتل (Matt Richtel) گزارشگری برندۀ جایزۀ پولیتزر است که دربارۀ سلامت، پزشکی، علم و تکنولوژی می‌نویسد. ریکتل از سال ۲۰۰۰ به نیویورک تایمز پیوسته است.


••• این یادداشت گزیده‌ای است از کتاب دفاع متوازن: علم جدید و خارق‌العادۀ سیستم ایمنی (An Elegant Defense: The Extraordinary New Science of the Immune System).
[۱] موجوداتی میکروسکوپی از شاخۀ بندپایان و ردۀ عنکبوتیان، که به همراه کنه‌ها به زیرردۀ کنه‌سانان تعلق دارند [مترجم].

منبع :

ترجمان



نظرات
نظر خود را ثبت کنید

کاربر گرامی؛ سلامٌ علیکم

 

لطفا پیش از ثبت نظر خود توجه داشته باشید:


تجویز دارو و پیچیدن نسخه برای بیماری و مشکلات شخصی و موردی، نیاز به شرح حال کامل و معاینه بالینی دارد که طبیعتاً از طریق ارتباط مجازی، قابل حصول نیست.

 

 

لذا خواهشمندیم از تقاضای نسخه و دارو برای بیماری های موردی، اجـتناب فرمایید.

 

سایر نکات:


❶از اعلام نشانی و تلفن درمانگاه معذوریم. درصورت تمایل از طریق پایگاه «طبیب شهر»، پزشک مورد نظر خود را جستجو کنید.

ابتدا مقالات مربوطه را مطالعه کنید و پس از اطمینان از نبود اطّلاعات مورد نظرتان، نسبت به طرح سؤال اقدام کنید. از پاسخگویی به سؤالاتی که در متن مقاله پاسخ داده شده اند معذوریم.

❸از طرح سؤال هایی که نیاز به پاسخ های خصوصی و ارسال به پست الکترونیک دارد خودداری فرمایید.

❹پاسخگویی به سؤالاتِ کلّی و نیازمند پاسخ های مفصّل در توان پایگاه نیست.

❺نشانی پست الکترونیک شما در نزد پایگاه طبّ شیعه محفوظ است.

❻هرنظر را تنها یک بار ارسال کنید و از تکرار ارسال نظرات خودداری کنید.

❼حتّی المقدور از ارسال نظرات به صورت «فینگیلیش» خودداری کنید.

❽پاسخ هاي ارائه شده، كلّي و عمومي هستند و پاسخ دقيق و تخصّصي، تنها با ويزيت بيمار امكانپذير است

 

 

با سپاس و امتنان        

دکتر وحید علیان نژادی

نام :  
ایمیل :
* نظر شما
 

سایر مقالات این موضوع

برای خواهرم[3293بازدید]
چرا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پدر و مادر خوبی باشد؟[4352بازدید]
اسمی روی بچه‌ام گذاشته‌ام که تا حالا به گوش کسی نخورده است.[4550بازدید]
اگر همیشه در دسترس نباشیم، اتفاق خاصی می‌افتد؟[5179بازدید]
با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.[4096بازدید]
"یادداشت ویژه"؛ بیایید کمی غیر بهداشتی زندگی کنیم![6206بازدید]
از پشت فیلتر زیباتر است؛ اینستاگرام چگونه زندگی‌مان را دگرگون کرد؟[6201بازدید]
پدر پیرم می‌خواست کنار نوه‌هایش بمیرد.[5922بازدید]
چگونه شركت‌هاي بزرگ داروسازي، شما را براي خريد داروهايي كه احتمالاً نياز نداريد، آماده مي‌كنند؟[6311بازدید]
ازدواج تك‌جنسيتي در استراليا؛ چرا اكنون؟[6263بازدید]
جامعه ستیزی به بهانه کرونا [6250بازدید]
وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟[6938بازدید]
«بنزین»، «گازوئیل» و «خوراک دام» به ‌خورد مردم ندهید.[8037بازدید]
چه شد که ما آدم ها از لحاظ روانی اینقدر ضعیف و تنبل شدیم؟[9277بازدید]
وقتی با فرزندت هستی، آن گوشی لعنتی‌ را بگذار کنار.[8318بازدید]
چرا بلافاصله بعد از جشن تولد نباید فیلم‌هایش را ببینیم؟ [8921بازدید]
چگونه انقلاب جنسي، جامعه امريكا را براي هميشه دگرگون كرد؟[9442بازدید]
هر چه فقیرتر باشی، بیشتر به صفحهٔ گوشی‌ات نگاه می‌کنی.[10026بازدید]
بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود.[10283بازدید]
مخترع «واقعیت مجازی» می‌گوید همین حالا شبکه‌های اجتماعی‌تان را حذف کنید! (مقاله انتخابی)[11357بازدید]

نمایش تمامی عناوین این موضوع

آخرین مقالات

کودکی بهترین دوران برای یادگیری زبان خارجی نیست!! (مقاله انتخابی)
برای بچه‌ها به جای تبلت بیلچه بخرید (مقاله انتخابی)
مخترع «واقعیت مجازی» می‌گوید همین حالا شبکه‌های اجتماعی‌تان را حذف کنید! (مقاله انتخابی)
«با لبخند کارکردن» چگونه به زنان آسیب می‌رساند؟ (مقاله انتخابی)
خشکسالی با طعم نوشابه؛ کارخانه‌های کوکاکولا چگونه منابع آب جهان را می‌بلعند؟ +عکس و آمار (مقاله انتخابی)
اعتیادی کراک‌گونه به بوتاکس (مقاله انتخابی)
5 برنامه غذایی پیشنهادی به زوج های نابارور
قبل از انتشار عکس فرزندتان در فیسبوک، به آینده‌اش فکر کنید (مقاله انتخابی)
لطفاً کمی غیربهداشتی باشید!! (مقاله انتخابی)
تربیت عبادی و ترغیب فرزندان به نماز
آداب زناشویی و خصوصیات مثبت و منفی کودک
فرزند آوری در میزان عقلانیت اجتماعی و اخلاق
وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟
دنیای زیبای دینداران
چرا برخی از زنان ایرانی پلنگ شده‌‎اند؟ (مقاله انتخابی)
با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.
آیا تغییرات اقلیمی بچه‌دارشدن را غیراخلاقی کرده است؟ (مقاله انتخابی)
آیا پس از «پروژه تنظیم خانواده» نوبت به «پروژه سلامت معنوی» رسیده؟! (مقاله انتخابی)
والدین خوب بودن باعث نابودی فیزیولوژیکی شما می‌شود (مقاله انتخابی)
گرداب تربیت بچه (مقاله انتخابی)
از پشت فیلتر زیباتر است؛ اینستاگرام چگونه زندگی‌مان را دگرگون کرد؟
زندگیِ آزمون‌زده (مقاله انتخابی)
چرا بلافاصله بعد از جشن تولد نباید فیلم‌هایش را ببینیم؟
آرامش دیداری (1)
خواص تاثیرگذاری قارچ گانودرما تا چه حد واقعیت دارد؟
ابر سربازان آینده؛ آخرین نسل از سلاح‌های زیستی (مقاله انتخابی)