بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين
رایحه درمانی چیست و چگونه انجام می شود؟
آروماتراپی یا رایحه درمانی یعنی استفاده از عطرها در درمان. در این روش از روغن های گیاهی خوشبو مانند گل سرخ، لیمو، سنبل، یا نعنا برای درمان استفاده می شود. این عصاره ها را به صورت ماساژ روی سطح پوست یا در شستشو یا تنفس مستقیم یا پخش کردن در محل زندگی به کار می برند.
از این روش برای تسکین درد، مواظبت از پوست، کاهش اضطراب. خستگی و نیرو بخشیدن به بدن استفاده می شود. عطرها می توانند روی حالات خلقی مؤثر باشند، خستگی و اضطراب را کاهش دهند و باعث آرامش شوند. هنگامی که عطرها استشمام می شوند، از طریق پیاز بویایی و تحریک اعصاب روی مغز اثر می گذارند.
روغن ها یا عصاره های مورد استفاده در این روش، اسانس های آروماتیکی (معطر) هستند که از گیاهان، گلها، درختان، میوه ها، پوست درختان، علف ها و دانه ها استخراج می شوند و از آنها برای درمان بیماری های جسمی یا روانی مشخصی استفاده می شود و می توانند باعث بهبود یا پیشگیری از بیماری ها شوند.
در این روش از حدود یکصد و پنجاه عصاره استفاده می شود. بیشتر این مواد خاصیت ضد عفونی کننده دارند. برخی نیز خواص ضد ویروسی و ضد التهابی، کاهش دهندۀ درد، ضد افسردگی یا خلط آور دارند. این مواد می توانند خواص دیگری مانند ایجاد آرامش، بهترکردن هضم غذا و افزایش دهنده ادرار داشته باشند. برای ایجاد بهترین آثار درمانی، این اسانس ها باید از مواد اولیه خالص و طبیعی تهیه شوند و مواد مصنوعی چنین خواصی ندارند.
رایحه درمانی یکی از روش هایی است که نسبت به سایر روش های درمانی از پیشرفت سریعی برخوردار بوده و به صورت گسترده ای در منازل، کلینیک ها و بیمارستان ها برای موارد مختلفی از جمله کاهش درد حین زایمان، کاهش درد ناشی از عوارض شیمی درمانی در بیماران سرطانی و توانبخشی بیماران قلبی استفاده می شود.
در کشور ژاپن مهندسان از عطرها برای طراحی فضای داخلی استفاده می کنند. به طور مثال از رایحۀ سنبل یا رزماری که بین مشتری ها منتشر می شود، برای آرامش بخشیدن به کسانی که منتظر هستند استفاده می شود یا از عطر لیمو و اوکالیپتوس برای جلوگیری از کاهش هوشیاری کارمندان بانک به کار می رود.
تاریخچۀ رایحه درمانی:
این روش سابقۀ شش هزار ساله یا بیشتر دارد. در یونان، روم و مصر باستان همگی از مواد معطر برای درمان استفاده می کردند. به توصیه پزشک مصری، ایمهوتپ، از روغن های معطر برای استحمام، ماساژ دادن و مومیایی کردن اجساد در شش هزار سال پیش استفاده می کردند. در مصر باستان ایمهوتپ خدای طبابت و درمان بود. هیپوکارت (در یونان باستان) خدای پزشکی بود و از حمام های رایحه درمانی و ماساژ و از دودکردن مواد معطر برای درمان مردم آتن استفاده می کرد.
رایحه درمانی نوین در سال 1930 دوباره شکل گرفت. هنگامی که شیمیدان فرانسوی، رنه موراسین گاته فوس، واژه آروماتراپی (رایحه درمانی) را برای استفاده درمانی از عطرها ابداع کرد. او شیفتۀ خواص سنبل در درمان زخم های سوختگی دست خود بدون بر جا گذاشتن هیچ اثری (اسکار زخم) شد. سپس شروع به تحقیق در مورد خواص درمانی عطرها در درمان بیماری های جسمی و روانی کرد. در طول جنگ جهانی دوم جراح فرانسوی ارتش، دکتر جین والنت، از عصاره های معطر به عنوان ضد عفونی کننده استفاده کرد. پس از آن مادام مارگارت ماروی، رایحه درمانی را به عنوان یک روش درمانی گسترش داد. از عطرهای مختلف را برای درمان بیماری ها تجویز کرد. او به استفاده از عطرها برای ماساژ دادن در درمان اعتبار بخشید. رایحه درمانی هنگامی که عطرها به صورت همزمان بر جسم و ذهن اثر کنند بیشترین تأثیر را دارد.
رایحه درمانی چه کار می کند؟
عطرها حس قدرتمند بویایی را تحریک می کنند. بوهایی که ما استشمام می کنیم، آثار مشخصی روی احساسات ما دارند. پزشکان دریافته اند در بیمارانی که حس بویایی خود را از دست داده اند، در ریسک ابتلا به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب قرار دارند. ما انسان ها قدرت تشخیص 10/000 نوع بوی مختلف را دارا هستیم.
تحریکات بوهای مختلف از طریق مژک های بویایی به سیستم لیمبیک (قسمتی از مغز که خلق و خو، روحیات و قدرت یادگیری ما را کنترل می کند) می روند. مطالعات ما استفاده از امواج مغزی نشان دادند که بوی سنبل امواج آلفای مغز را در قسمت پشت سر افزایش می دهد، که این امواج نشان دهندۀ آرامش هستند. بوی یاس امواج بتا را در ناحیۀ جلوی مغز افزایش می دهد، که با وضعیت هوشیاری بیشتر در ارتباط است.
مطالعات دانشمندان نشان داده است عطرها از موادی تشکیل شده اند که می توانند آثار خاصی بر جسم و روح ما داشته باشند. ترکیبات شیمیایی آنها پیچیده است ولی بیشتر شامل الکل ها، استرها و آلدییدها هستند.