بسم الله الرّحمن الرّحيم

در زندگی گاهی ندیدن و نشنیدن لازم است!

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگ‌تر می‌دهند، اما دوتکه سنگ هیچ‌گاه با هم یکی نمی‌شوند.

👈 پس هر چه سخت‌تر و قالبی‌تر باشیم، فهم دیگران برای‌مان مشکل‌تر و در نتیجه امکان بزرگ‌تر شدن‌مان نیز کاهش می‌یابد.

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سرسخت‌تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج‌تر و مصمم‌تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می‌ایستد. اما آب راه خود را به سمت دریا می‌یابد.

👈 در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

■ گاهی لازم است کوتاه بیایی!

■ گاهی نمی‌توان بخشود و گذشت، اما می‌توان چشمان را بست و عبور کرد.

■ گاهی مجبور می‌شوی نادیده بگیری!

■ گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی!

ولی با آگاهی و شناخت...

اینگونه دل و روح بزرگ می‌شود. شرح صدر پیدا می‌کنی و آماده دریافت‌های بزرگ‌تر و بیشتر می‌شوی و البته سبکبال‌تر.

قرآن چه زیبا می‌گوید:

وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلاَ تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ [نور:۲۲]

و بايد عفو كنند و درگذرند، آيا دوست نداريد كه خدا شما را ببخشايد؟ و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است.

آری:

کسی که در همه جلوه‌های زندگی‌اش از دیگران حساب می‌کشد و از هیچ چیزی گذشت نمی‌کند چگونه از خدا می‌خواهد از ریز و درشت خطاهای او بگذرد؟