بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين
سؤال کرده‌اند که چه کار کنیم در ماه رمضان گرسنه و تشنه نشویم؟
اجازه بدهید بنده از شما سؤال اساسی‌تری بپرسم و آن اینکه اساساً چه کسی گفته است که ما نباید در ماه رمضان گرسنه و تشنه بشویم؟!
این سؤال را از آن رو می‌پرسم که متأسفانه در این ایام واهمهٔ گرسنگی و تشنگی ذهن افراد را پر کرده است و متأسفانه فضای رسانه‌ها هم به آن دامن می‌زند. انگار که ما با ورود به ماه رمضان می‌خواهیم وارد یک فضای جنگی بشویم! کمااینکه می‌بینید از یک ماه قبلش صحبت اغلب رسانه‌ها این است که چه کار کنیم گرسنه نشویم، چه کار کنیم تشنه نشویم! سحر چه بخوریم، افطار چه بخوریم. برخی مسئولان اعلام می‌کنند فروشگاه‌های زنجیره‌ای در این ایام به صورت شبانه‌روزی باز هستند تا شما دچار کمبود مواد غذایی نشوید. .بابت مرغ هم نگران نباشید، به‌اندازهٔ کافی تامین شده است و …
گویی همه از ترس حذف یک وعده غذا در حالت آماده باش قرار می گیرند!
این ترسِ از گرسنگی و تشنگی منشاء خیلی از بیماری‌ها و محرومیت‌هاست!
عزیزان، از نظر پزشکی ماه مبارک رمضان فرصت خیلی مناسبی برای سم‌زداییِ هوشمند از بدن است. در طولِ سال مواد غذایی مختلف در سه وعدهٔ غذایی مصرف شده‌اند و خواه و ناخواه در اعضا و جوارح ما سمومی جمع شده است؛ مخصوصاً در کبد و اعضایی که در گوارش دخالت مستقیم دارند. ما باید از این فرصت استفاده کنیم و با کم‌کردن از حجم غذایمان به بدنمان فرصت بدهیم تا با متابولسیمِ خود آن سموم انباشته‌شده را از بین ببرد و از بدن دفع کند.
اما وقتی توهم و ترسِ از گرسنگی و تشنگی ذهن ما را اِشغال میکند، در عمل می‌بینیم که افراد غذای خودشان را در این ماه حتی افزایش هم می‌دهند! مثلاً در ایام عادی سه وعده غذا می‌خورده؛ اما در این ماه معادل دو وعده سحر و دو وعده افطار! مصرف میکند
از همین روست که می‌بینیم خیلی از افراد در این ماه اضافه‌وزن هم پیدا می‌کنند؛ حال اینکه اگر کسی در این روزهای بلند واقعاً روزهٔ طبی گرفته باشد، باید اقلاً سه‌چهار کیلو وزن کم کرده باشد.
مریض داشتیم که مراجعه کرده و گفته من در این ماه شش کیلو هم اضافه کرده‌ام! گفتم چرا؟!!!
کفته من در روز فقط ۲۰۰ گرم زولبیا بامیه خورده‌ام!
چرا باید این‌طور باشد؟
این قبیل بدخوراکیها ها باعث شده که شمار زیادی از افراد می‌گویند ما بعد از چند روز اول دیگر نتوانستیم روزه بگیریم! یا در پایان ماه مبارک به سوءهاضمه و درد معده و مشکلات گوارشی مبتلا شده‌ایم!
منشاء این مشکلات همان ذهنیت هراس از کم خوردن است. گویی که من وقتی افطار می‌شود، می‌خواهم از خدا نعوذ بالله انتقام بگیرم. حالا که ناهار نخورده‌ام الان دو برابر شام و کلی مخلفات می‌خورم. این اساساً هم با هدف روزه که تمرین تقواست منافات دارد و هم از نظر پزشکی موجب تشدید بیماری می شود